Çocuk Neyi Paylaşmak İster?
hepimizaileyiz.com.tr Yayın : 01.08.2014
Çocuk neyi paylaşmak istedi? Yaşadığı bir zorluğu. Neden paylaşmak istedi? Yaşadığı zorluğa güvendiği insanlar çözüm bulsun diye. Sonuç ne oldu. Sorun çözülmedi ve suçlandı. Çocuklarımızın dinlemeyi ve duyguları bizden öğrendiğini unutmamalıyız.
Çocuklarımızı önyargı ile dinlediğimiz zaman hem çözümün hem de çocuğumuzun çok ama çok uzağına düşüyoruz. İletişimimiz de kesiliyor. Oysa, büyük olduğumuzu, ondan daha fazla deneyimimizin olduğunu bir kenara koymalıyız. Onun duygularını anlamaya çalışarak dinlesek o da bizi aynı bizim onu dinlediğimiz gibi dinleyecek.
Çocuklar genellikle anne veya babalar, başkaları ile konuşurlarken hep araya girerler ve de konuşmak isterler. Bunu konuşma ihtiyacını duyan çocuklardan çok dinleme becerisi gelişmemiş çocuklar yapar. Çünkü onlar da tam bir şey söylerlerken aile büyükleri araya girer ve iş buyururlar. Onun arkadaşı ile konuşması veya oyun oynaması büyükler için hiç de ciddiye alınacak bir iş değildir. O zaman o da sizi ciddiye almaz.
Çocuğunuz size bir şeyler anlatırken ne olur başka bir işle ilgilenmeyin. Hayatınızın en önemli kişisi konuşuyor, onu can kulağı ile dinleyin ki daha sonra o da sizi can kulağı ile dinlesin. Eğer çocuğunuzu can kulağı ile dinlerseniz onun duygularını da öğrenirsiniz. O da kendini daha iyi ifade etmesini öğrenir. Başkalarını dinlerken tıpkı sizin yaptığınız gibi yapar ve kimsenin sözünü kesmez. Eğer kendisini rahatsız eden bir sorun varsa siz onu dinlerken sözünü kesip suçlamadığınız için kendisini güvende hisseder ve duygularını tanıyarak, çözümü kendi bulur.
Tüm anne ve babalar, hiç kuşkusuz çocuklarını çok pek çok severler. Bu yazıyı okuduktan sonra isterseniz bir durup düşünün. Pek çok sevdiğiniz çocuklarınızla konuşmalarınız nasıl. En çok hangi cümleleri kuruyorsunuz onunla konuşurken, emir mi, suçlama mı, reddetme mi, yargılama mı? Onu nasıl dinliyorsunuz? O sizi nasıl dinliyor?
Çocuklarımız bizim yansımalarımız…
İyi dinlemeler.
Güvem Türe
Okul Öncesi Eğitim Uzmanı-Yazar
“Güvem’ce”
