Yüreğim Hala Üşüyor...
hepimizaileyiz.com.tr Yayın : 25.10.2011
Depremle yaşama gerçeği ne kadar bilim adamları tarafından kabul etmemiz gerektiği söylense de bu doğa olayının başımıza hiç gelmeyeceğini düşünerek yaşıyoruz. Karacabey, Denizli, Gölcük (İstanbul’da), Afyon’da ciddi sayılabilecek depremler yaşadım.
Afyon depreminde bir otelde kalıyorduk ve ben aşağıda kahvaltı ederken kızım odasında annesi ile uyuyordu. Sallantı başladığında tek düşündüğüm 6 kat yukarıdaki kızıma nasıl ulaşacağımdı. Düşe kalka yukarı çıktığımda yaşı gereği depremin ne olduğunu anlamadığı için beni görmenin sevinci ile gülerek bana bakıyordu. Alt kattan üst kata kadar geçen hayatımın en zor dakikalarından biriydi.
Daha sonra bir şiirimde bu depremi şöyle anlatacaktım:
3.02.2002 Afyon depremi…
Elimi uzatıp dokundum akıp giden soğuk suya,
Islanan elim üşümedi, yüreğimin üşüdüğü kadar,
Titredi yeryüzü, titredim düşerken bedenim yere,
Tutunacak yer değil minik elini aradım,
Beni sana götüren merdivenleri birer ikişer geçerken,
Zamanı zamanla kovaladım,
Dudaklarımdan dualar akıp giderken,
Yüreğim hala üşüyordu, ta ki elini tutuncaya kadar,
Müebbet mahkûmunun sevgiliye kavuşması,
Annenin karnındaki bebeği ilk kez hissetmesi ve ona dokunması gibi,
Bir şeydi sana kavuşmak, biricik kızım…
Belki kalıp olacak ama deprem yağmur, kar gibi doğanın bir olayı, önceden önlem alınmaz ise Van depreminde olduğu gibi acı sonuçlar doğuracaktır. Afyon depreminde otelin yöneticileri sonradan bilgi vermişti, bina çelik konstrüksiyon olarak yapılmıştı ve büyük şiddetteki depremlere dayanıklıydı.
Binaların depreme dayanıklı yapılması, deprem sırasında ve sonrasında yapılacaklar ile ilgili halkın bilinçlendirilmesi ana hedef olmalıdır. Van depreminde hayatını kaybedenlere Allah’tan rahmet, sağ kalanlara sağlık ve sabırlar diliyorum.
