Acı Çeke Çeke Öğrenmek

hepimizaileyiz.com.tr
Yayın : 17.08.2012

Bugün ruhum çöplük yeri gibi... İçimdeki atıkları temizlemek iyice yoruyor... Kırılmışlıkları, gidenleri, kayıpları düşünmek bugün daha bir ağır geliyor...

“Unutma, Unutturma” 13 yıldır dillerde yalnızca bir slogan...

Yılda bir kez hatırlanan...

Giden hayaller, hayatlar ardında yalnızca nefes alan renksiz, cansız ruhlar bırakmış...

Her sene aynı hüzünlü fotoğraf geçiyor gözlerimizin önünden...

Aynı yanıtı alacağını bile bile yine soruyor muhabir: “Ne hissediyorsunuz?” diye, yine her 17 Ağustos günü olduğu gibi....

Donuklaşmış bakışların ardından...

Zamana yenik düşmeyen acısı öyle yansıyor ki yüzüne

İlaç olamamış belli ki 13 yıl ona...

Duvara asılı panodaki sevdiklerine ait isimlerin, avuçlarının arasında sıkıca tuttuğu kurşun kalemle üzerinden geçiyor...

Sanki "bariadı kaybolmasın" dercesine öyle kuvvetlice bastırıyor ki derinlerdeki isyanı parmaklarının ucunda can buluyor adeta..

O an, aslında nemuhabiri ne de kamereyı görüyor gözleri...

Ve acısı “HİÇ EKSİLMEDİ diyor, yaşamındaki BÜYÜK EKSİKLİĞİN ardından...

Hatıralar içinde yaşadıkça acı eksilmez; bilirim...

Yerine yenisi gelmeyecek sevgiler üzerine söylenecek çok söz de bulunamaz...

Depreme karşı önlem almak yerine, “depremle yaşamayı” acı çeke çeke öğrenmek daha bir acı...