Meslek: Anne
hepimizaileyiz.com.tr Yayın : 06.04.2012
Kimi zaman kurallar, vaat edilen sözler boşa çıkabiliyormuş, bunu kızımda sık sık yaşıyorum...
Fasikül fasikül kitap okusanız da olmuyor bazen. Çocuk eğitimi çok çetrefilli bir konu. Ucu açık bir kavram. Çocuk dediğiniztek bir kalıp değil ki aynı formüller bütünçocuklarda aynı işlesin. Ne yaparsanız yapınonlar her koşulda –hele ki dışarıdaysanız- kendi ruhlarının bildiği gibi davranmaya devam ediyor…
Misal, kızımla her alışveriş merkezine gidişimiz istisnasız bir şekilde başta neşeli, ortalarına doğru yorucu, sonuna doğru boğucu hale geliyor nedense (!)
Önce evden çıkmadan bir bir tembihler yapılır ardından:
Dışarı çıkmadan önce mutlaka tuvalet ihtiyacını gidereceğine,
Her gördüğünü istemeyeceğine,
Oyun parkına gidildiğinde ‘bitti’ dediğimde sakin bir şekilde ‘tamam anne’ diyeceğine,
Elimi asla bırakmayacağına,
Eğer evden çantasıyla çıkarsa sorumluluğunun ona ait olduğuna, iki dakika sonra sıkılıp ‘anne çok yoruldum sen tut’ demeyeceğine,
Acıktığında ne yenileceğine ortak karar verilip ona göre yemek seçileceğine dair birçok konuda hiç tutmayacağını bile bile sözler verir, yaşı küçük ruhu büyük pek uyanık kızım...
Benim ki boş bir umut ama olsun ne diyor Mazhar; “Benim Hala Umudum Var…”
Tıpkı seçim öncesindeki politikacılar gibi, bol sözler ve asla gerçekleşmeyecek vaatlerle her seferinde kandırır beni.
Ben inatla ve tüm pedagogların tavsiye ettiği üslupta, bıkmadan, usanmadan aynı konuşmayı her evden çıktığımızda yapmamın nafile olduğunu eve döndüğümdeki yorgunluktan anlıyorum aynen şu anda olduğu gibi...
Demek ki Neymiş…
Annelik hayatınıza hiç hissetmediğiniz bir mutluluk katar ama bunun yanında sıkıntı, yorgunluk ve üzüntü de getirir.
Hiçbir şey sizi, bu kadar mutlu ya da üzgün, bu kadar gururlu ya da yorgun yapamaz.
Çünkü hiçbir şey, kendi bireyselliğinizi korumaya çalışırken, başka bir insana kendi bireyselliğini kazandırmaya çalışmak kadar zor değildir...
Sevgilerimle,
