Tarifsiz Acının Ardından

hepimizaileyiz.com.tr
Yayın : 07.07.2012

Bir daha onu göremeyeceğini,

Kokusunu içine çekemeyeceğini,

Gözlerinin içine bakamayacağını,

Saçlarının yumuşaklığını hissedemeyeceğini,

Bir daha sana“anne” diyemeyeceğini anladığın andır

Kaybetmek...

Geri gelmeyeceği gerçeği, her seferinde bu acının kabuklaşmayacağına daha çok inandırır seni...

"Keşke geleceği görsem, engel olsam, hiç yanımdan ayırmasaydım"lar sıralanır iyice allak bullak olmuş beyninde...

Dünya durmuştur,

Güneş solmuştur...

Artık her mevsim sonbahardır...

Kıvrılır bir köşende, derin derin daldırırsın gözlerini anlamsız boşluklara doğru...

Artık sen, eski sen değilsindir...

Yeni sene alışman kolay olmayacaktır...

Giden gitmiş, canından can kopmuştur bir kere...

Eski fotoğraflar hayatın güzel olduğu anlardan bir anıdır sana artık

Koynunda saklarsın, içine çeke çeke öpersin çoğu kez, kimi zaman yastığının altında uyursun...

O'na ait her hatıra, daha bir acı verse de sana, sık sık dokunursun onlara...

Yoldan geçen bir çocuğu o sanırsın...

Dönse bir "anne" dese, dünyaları verirsin...

İçinden geçirirsin bunu belki yüzlerce, belki de binlerce...

Yaşadıklarının bir karabasan olmasını diler, bir hızla gözlerini açarsın...

"Kötü bir rüyaymış yalnızca" deyip keyifle güne uyanmak istersin...

En çok da yine, yeni, yeniden kucaklamak istersin...

İlk kucağına aldığın günmüşcesine, basmak istersinsımsıkı bağrına..

Eş, dost teselli edeceksözbulmakta zorlanır...

Boş gözlerle bakarsın, görmezsin aslında hiçbirini bugünlerde...

Kurur gözyaşların bir zaman sonra,

Çoğu kez içine akıtır, kimselere gösteremezsin...

***

Cümlelerim yok oldu, boğazım düğümlendi, sesim çıkmadı...

Söyleyecek sözüm kalmadı...

Ölümün yakışmadığı bedenlerin ardından

"Başın sağolsun" demeye dilim varmıyor...