Ölümleri Yarıştırmak Niye?
hepimizaileyiz.com.tr Yayın : 06.09.2013
Çizim: Hans Holbein (Genç)
Yaşadığımız her şey farklı isimler ve olaylar adı altında birer döngü olarak devam ediyor. Gelişmekten bahsettiğimiz şu çağlarda hala savaşlara devam ediliyor ve nedense buna kimse “dur!” diyemiyor. Engellenemiyor, belki de bu istenmiyor bile. Savaşın yaşanmadığı gelişmiş (!), gelişmekte(!) olan ülkelerin insanları ise oradaki bölücülüğü kendi ülkelerine taşıyarak ölümleri yarıştırıyorlar.
Uzak değil, kendi ülkemize baktığınızda göreceksiniz insanların katliamlardan bile nasıl pişkinlik yaptığını… İktidarı yermek ve onun haksızlığını göstermek amacıyla, üste çıkmaya çalıştıkları konuda oldukça çirkinleşiyorlar. Haksız insan ölümlerinin haklı davasını savunurken, kendileriyle çelişki içine düşüyorlar. Bu kendi savunduğu görüşün üzerine prim yapmak değil de nedir?
Bir türlü sadece insan olmayı bilememek yaşamayı oldukça zorlaştırdı. Çünkü sadece insan olmak ve her türlü haksızlığa karşı çıkacak olmak körü körüne bağlandığımız birçok düşünceden uzaklaştıracaktı bizi. Ve bu çok zor geldi. Objektif olarak sadece insanları ve insanlığı kazanmak yerine başka çıkarlarımızı da düşünmeye başladık. Bu durum sabit fikirlerimize karşı olan kesimlerin ölümlerine bile sessiz kalmamıza kadar acı bir gerçeğe büründü. Karşı tarafın sergilediği tutumu sergilerken onlar gibi belki de daha kötü bir noktaya geldik. Madem onlar yanlıştı biz neden onlara öğretici olacak tutum sergileyemedik. Sadece görüşlerimiz ve savunduğumuz düşünceler ön plana geçti? Onlar ölümlere göz yummak gibi bir gaflete düştüyse biz neden ölümleri kıyaslamaya çalışarak bu yoldan üste çıkmaya çalıştık?
Alıştığımız ve sürdürmeye çalıştığımız ideolojilerden önce haksız insan ölümlerinin, savaşın, şiddetin önüne geçmemiz gerekir. Ölümün üstü, altı, etnik kökeni yoktur. Ölümün haklısı haksızı, görüşü, siyaseti yoktur. Kimse kimseyi öldüremez. Eşitlik ilk önce buradan başlar. Ölümlerin yarıştırılmadığı ve kıyaslanmadığı yerden başlar. Eğer bunları kıyaslamaya başlarsak haklı davamızı çoktan kaybetmişiz demektir. Ondan önce de insanlığımızı…
Birisinin yaptığı davranışları, tutumları yargılarken ve eleştirirken önce kendimize bakmamız gerekir. Çünkü şu an bulunan nokta karşı tarafı görüşlerinden ötürü yererken farkında olmadan onunla aynı tavırları sergiliyor olmaktır. Önce insanlık, önce barış… Yoksa sadece görüntüsü değişen bu dünyada içerik, hikâye ve tarih hep aynı kalmaya, insandan önce, insanlık ölmeye devam edecek…
